دیفن باخیا
دیفن باخیا
فارسی اصیل: سمبرگ (اشاره به سمی بودن برگ آن)
فارسی رایج: دیفن باخیا
نام انگلیسی: عصای لالی، Dumb cane
نام علمی: Dieffen bachia amoena
شکل شماره 1: دیفن باخیا
چکیده:
نام این گیاه، از نام(جوزف دیفن باخ) (وفات، 1863 )، سر باغبان گیاهشناسی وین گرفته شده است. این گیاه که بومی آمریکای جنوبی و مرکزی است چندین نوع دارد و به دلیل داشتن برگهایی با طرحهای زیبا بسیار مورد توجه مردم جهان قرار گرفته است. گیاهی مقاوم است و به دلیل سادگی نگهداری در اکثر آپارتمان ها دیده می شود. (Anzaliflowers و خلیقی،1385)
مقدمه:
دیفن باخیا، گیاهی است با برگ های زیبا از خانواده آراسه ARACEAE که گاهی در صورت بالا بودن سن گیاه و مهیا بودن شرایط ، گلهای کوچکی که بیشتر شبیه گلهای آروم لی لی هستند، می دهد که البته خیلی کم دیده می شود (طول گل آن به 13 سانتیمتر می رسد ولی چندان مشخص نیست) برگها تقریبا بیضی کشیده با نوک تیز و در روی ساقه بطور مارپیچ بوجود می آیند. (Anzaliflowers)
دیفن باخیا به بیماری پوسیدگی ساقه حساس است، به طوری که در گلخانه های کرج، هزاران پایه از آنها در بهار سال 1360 مبتلا به بیماری پوسیدگی ساقه شدند. برای جلوگیری از این عارضه تهویه آنها با فاصله بیشتر گلدانها، دقت در آبیاری، به نحوی که شاخه و برگ گیاهان خیس نشوند، و محلول پاشی با زینب توصیه شده است.
ضدعفونی خاک و بسترهای کاشت و حتی گلدانها قبل از کشت و کار این محصول، مهم به نظر می رسد. ارقام مختلف دیفن باخیا که به دلیل شکل و رنگ و اندازه برگها از یکدیگر کاملا متمایزند، همگی مخصوص گلخانه های گرم و مرطوبند و زمانی که به آپارتمانها منتقل می شوند محیط کم نور و سایه آنجا را به خوبی تحمل می کنند.( حسنی زاده، 1379)
ارتفاع این گیاه به ۶۰ تا ۱۲۰ سانتی متر میرسد. طول برگ ها در گیاه بالغ ۵۰ تا ۶۰ و عرض آن حدود ۲۰ سانتی است.
ساقه های نرم و آبکی و برگهایی به رنگ سبز بالکه های سفید و زرد و رگبرگهای اصلی کاملا مشخص دارد که از دو طرف برگ دیده می شوند. برگها بسته به نوع گیاه ، پهن و درشت و یا نسبتا کوچکند. ساقه اصلی غالبا بدون انشعاب است، و برگهای انتهایی مداوم در حال فعالیت و رشد می باشند. در بیشتر رقم ها برگهای پایین به تدریج می ریزند و ساقه گیاه حالت لخت به خود می گیرد، که در این صورت گیاه زیبایی خود را از دست می دهد. طول برگ های شکننده این گیاه ممکن است تا 47 سانت نیز برسد و پهنای برگ ها نیز به نصف این مقدار افزایش می یابد. (حسنی زاده، 1379)
شکل شماره 2: دیفن باخیا در یک گلخانه
مکان:
این گیاه به مکانی با نور کافی و رطوبت بالا نیاز دارد. اما نباید مکان آن آفتابی باشد (معشی و نوریان اشرف،1378)
گونه ها:
1- Dieffen bachia bausei
گونه ای است مقاوم و فراوان که دارای برگهایی به رنگ زرد و سبز و به طول 25 سانتیمتر است. بر روی برگهای این گیاه تعداد زیادی نقطه های سبز رنگ و گاهی اوقات سفید رنگ دیده می شود. دور تا دور لبه این برگها را نواری باریک و سبز رنگ پوشانده است که با بالا رفتن سن گیاه رنگ آن تیره می شود.
2- Dieffen bachia macrophyllia
بر روی برگهای آن هیچ گونه طرحی دیده نمی شود. این گیاه دارای ساقه ای است سبز رنگ که برگ هایی به رنگ سبز تیره و چرمی مانند بر روی آن رشد می کنند. بهتر است اینگونه را در سایه نگه داشت.
3- Dieffen bachia maculata
موطن آن که Dieffen bachia picta نیز نامیده می شود، برزیل است. این گیاه دارای ساقه ای است محکم که طول آن گاهی اوقات به 1 متر نیز می رسد. برگ های کشیده ان دارای طرح هایی به رنگ سفید و زرد است. تاکنون واریته های متفاوتی از ای« گونه پرورش داده شده اند. معروفترین آنها عبارتند از: (Jenmannii)، (Magnifica) و (Julius roehrs). حتی کارشناسان نیز گاهی اوقات در تشخیص آنها دچار مشکل می شوند.
4- Dieffen bachia seguine
دارای برگ هایی است مسطح و کمی کمانی. این برگ ها راه راه اند و روی آنها نقاطی سفید رنگ دیده می شود. معروفترین واریته های آن عبارتند از: (Nobilis) و (Irrorata)(خلیقی،1385)
نیازها
نور: