یک گروه میان رشته ای از محققان شامل نماینده های از رشته‌ی پزشکی شنوایی سنجی، آسیب شناسی گفتار- زبان، متخصص گوش، پزشکی کودکان، رشد کودک و علم امراض مسری به موضوعات خاصی در کنفرانس رسیدگی کردند که شامل شناسایی و تشحیص اولیه و زود هنگام از دست دادن شنوایی ، مقصد مناسب جمعیتی برای غربال کردن و مدل غربال گری مناسب است. در میان تصمیم گیری های تاریخی هیئت N3H بحث های زیادی وجود داشت و مباحث توصیه کردند که تمام نوزادان ، صرفنظر از درصد عوامل خطرناک برای کم شنوایی در سه ماهه‌ی اول زندگی مورد غربال گری قرار گرفتند. این نظریه و پیشنهدها یک نقطه‌ی حرکت مناسب از اعمال و رفتار شایع بود که در زمان غربال گری تنها برای بچه هایی بود که تصور می شد در خطر شنوایی هستند.
غربال گری بر مبنی خطر در مقابل غربال گری جهانی: منطق برای غربال گری شنوایی بر اساس خطر ، بر اساس نتایج بهتر و بالاتر و تأثیرات بیشتر این روش در مقایسه با غربال گری جهانی است. در سال 1970 ، گروه میان رشته ای شناخته شده به عنوان (JCIH) اعلام کرد که موفقیت اولیه‌ی این مقاله تشخیص نیاز به شناسایی زود هنگام مشکلات شنوایی اما نتیجه گرفت که حجم غربال گری نوزادان راضی کننده نیست . در عوض، JCIH غربال گری نوزادانی را که یک با چند عامل خطر را نشان می دادند را توصیه کرد که در ضمیمه انتشار یافت. این عوامل خطر به عنوان بالاترین خطرات شناخته شدند. موجه ترین و قانع کننده ترین دلایل برای برای محدود کردن غربال گری در نوزادان در خطر از دست دادن شنوایی درجه‌ی شیوع پایین کم شنوایی کافی در میان نوزادنی است که در معرض خطر نیستند.اگر چه گزارش ها گوناگون هستند ، تخمین زده می شود که درجه‌ی شیوع مادرزادی ، کم شنوایی حسی عصبی بین 1تا3در هر 1000 نفر جمعیت است.تخمین های کم شنوایی در میان نوزادان در معرض خطر بالااست. هر چند که یک ردیف از 2 تا 4 در هر صد نفر دارد یا تقریبا 10 بار بزرگتر از جمعیت های کلی است. آن فرض می کنند که با تمرکز بررسی تلاش های غربال گری در نوزادان در معرض خطر بالا، مقدار پیش بینی مثبت و هزینه‌ی کارآیی و کاربست پذیری غربال گری باید افزایش یابد. آن همچنین اعتقاد دارد که اکثریت نوزادان مبتلا به ناشنوایی مادر زادی باید شناسایی شوند. نا مناسبی روش های مبتنی بر خطر برای غربال گری نوزادان تازه متولد شده با افزایش شواهد از تعداد محققانی که آشکار می کنند این روش 50% از نوزادان مبتلا به کم شنوایی مادرزادی را از دست میدهد . به عبارت دیگر ، نیمی از نوزادان دارای شنوایی معیوب ثابت کردند هیچ عامل خطری برای کم شنوایی وجود ندارد. بنابراین ، نباید به وسیله‌ی برنامه های غربال گری شناسایی شوند. این واضح و روشن است که این داده ها و اطلاعات برای رسیدن به هدف 100% شناسایی و آشکار سازی کم شنوایی در دوره ی نوزادی است، و برای غربال گری تمام تازه متولدین جهت کم شنوایی لازم و ضروری است. در گذشته ، هزینه بالا همراه با روشهای موجود برای غربال گری تازه متولدین یک مانع عمده برای انجام حجم غربال گری تازه متولدین است. پیشرفت های تکنولوژیکی از قبیل پیشرفت در ابزار آزمون اتوماتیک است، هر چند که کاهش هزینه‌ی غربال گری را در پی دارد. در سال 1994، یک سال بعد از بیانیه ی کلی N3H، این نهاد پیش نویس جهانی آشکار سازی کم شنوایی در سه ماهه‌ی اول بعد از تولد را توصیه کرد اما توصیه ها در مورد غربال گری مستقیم هر نوزادی را متوقف کرد .پیشنهادات برای غربال گری شنوایی جهانی نوزادان تا سال 2000 انجام نگرفت تا زمانی که JCIH یک سری راهنمایی های جدید را برای آشکار سازی اولیه‌ی شنوایی وجلوگیری و درمان منتشر کرد. پیشنهاد بر اساس شواهد بالینی ظاهر شده ای بود که (1) تشخیص زود هنگام کم شنوایی و درمان منجر به نتایج گفتاری و زبانی بهتر می شود و(2) 50% نوزادان دارای شنوایی معیوب مادرزادی هیچ خطری برای کم شنوایی ندارند . راهنمایی های سال 2000 JCIH از قبیل اصلاح لیست آشکار کنندگان خطر برای نوزادان از 29 روز تا 2 سال بود که شامل راهنمایی مداوم نظارت نوزادان مبتلا که ممکن در معرض خطر برای شروع دیر هنگام یا کم شنوایی پیشرو هستند که در دوره‌ی نوزادی آشکار نشده است.