سمینارساخت داربست های مهندسی بافت به روش Gas Foaming
سمینار کارشناسی ارشد مهندسی پزشکی- بیومواد
پیش گفتار
یکی از معضلات بزرگی که علم پزشکی از دیرباز با آن درگیر بوده است، ارائه درمانی قطعی برای بازسازی بافت های از کار افتاده و یا معیوب است. متداول ترین شیوه در درمان این نوع بافت ها، روش سنتی پیوند است که خود مشکلات عدیده ای را به دنبال دارد. از جمله این مشکلات می توان به کمبود عضو اهدائی، هزینه بالا و اثرات جانبی حاصل از پیوند بافت بیگانه Allograft)) که مهمترین آنها همان پس زنی بافت توسط بدن پذیرنده است اشاره کرد. این محدودیت ها دانشمندان را بر آن داشت تا راه حلی مناسب برای این معضل بیابند.
مهندسی بافت با عمر حدوده 1 ساله خود روشی نوید بخش در تولید گزینه های بیولوژیکی برای کاشتنی ها (Implants) و پروتزها ارائه کرده و وعده بزرگ تهیه اندام های کاملاً عملیاتی برای رفع مشکل کمبود عضو اهدائی را می دهد. اهداف مهندسی بافت فراهم سازی اندام های کارآمد یا جایگزین های قسمتی از بافت برای بیمارانی با ضعف یا از کارافتادگی اندام و یا بیماری های حاد است که این امر با استفاده از روش‌های درمانی متنوع اندام مصنوعی- زیستی تحقق می یابد. بنا به تعریف، مهندسی بافت رشته ای است که از ترکیب علم بیولوژی مواد و علم مهندسی یا به عبارتی Biotech جهت بیان ارتباطات ساختاری بافت های فیزیولوژیکی و طبیعی پستانداران در راستای توسعه روش های نوین ترمیم بافت و جایگزین سازی بافت، توسعه یافته است. مهندسی بافت شامل مباحثی نظیر ترکیبات نوین سلول ها، بیومواد غیرسلولی، داروها، فرآورده های ژنی یا ژن هایی می باشد که قابل طراحی، تشخیص و ساخت بوده و امکان رهایش آنها به طور همزمان یا ترتیبی به عنوان عامل های درمانی میسر باشد. اگرچه داروها یا بیومواد غیر سلولی به مواد بسیاری اطلاق می گردد اما درمان های منهدسی بافت در واقع منحصر به فرد هستند.
در مهندسی بافت، سلول ها بر روی یک بستر از جنس پلیمر زیست تخریب پذیر بسیار متخلخل استقرار یافته، رشد و تکثیر می یابند. روند رشد این سلول ها در جهت بازسازی بافت در سه بعد است. یکی از اساسی ترین قسمت های مهندسی بافت، داربست های زیست تخریب پذیر هستند که تحت نام Scaffold شناخته می شوند. این داربست ها در حقیقت بستری متخلخل با ساختاری شبیه به ماتریس برون سلولی بافت (ECM) هستند که رشد سلول را به سمت تشکیل بافت مورد نظر جهت می دهند. از آنجا کلیه سلول های بدن به غیر از سلول های سیستم خون رسانی و بافت های جنینی خاص بر روی ECM رشد می کنند، ایجاد یک بستر مصنوعی در محیط in vitro بسیار اهمیت دارد. با رشد سلول ها بر روی داربست، داربست تخریب می شود. جنس این داربست ها پلیمر و در بعضی موارد کامپوزیت پلیمر- سرامیک است. پلیمر های متداول مورد استفاده در مهندسی بافت در جدول 1 آورده شده است.
چکیده
پردازش اسنفج گازی پلیمرها در ماتریس های مهندسی بافت دارای مزایای منحصر به فردی است که از آن جمله میتوان شکل دهی داربست های حاوی فاکتورهای زیست فعال را نام برد. حذف شرایط حلال های آلی و دمایی بالای ساخت، قابلیت رهایش مولکولهای بزرگ و پیچیده مانند فاکتورهای رشد، آنزیمها و DNA پلاسمید را با حذف فعالیت زیستی جهت ارتقاء کاربردهای القایی مهندسی بافت میسر می سازد.
فهرست
| عنوان | صفحه |
| ×پیشگفتار | 1 |
| ×نتایج قانونمند و استاندارد شده | 5 |
| ×گزینش و جداسازی سلول | 35 |
| ×تولید داربستهای پلیمری: قالب گیری حلال | 72 |
| ×تولید داربستهای پلیمری: لایه سازی غشاء | 84 |
| ×تولید داربستهای پلیمری: انجماد - خشک سازی | 106 |
| ×تولید داربستهای پلیمری: اشکال کامپوزیت پلیمر- سرامیک | 121 |
| ×تولید داربستهای پلیمری: جداسازی فاز | 142 |
| ×تولید داربستهای پلیمری: پلیمریزاسیون (بسپارش) | 162 |
| ×تولید داربستهای پلیمری: پردازش اسفنج گازی | 176 |
| ×بر هم کنشهای سلولی سطح مصنوعی: بیومواد خود مجتمع | 192 |
| ×بر هم کنشهای سلولی سطح مصنوعی: چسبندگی سلول هدف | 216 |