پروژه کارآفرینی تولید موز گلخانه ای
مقدمه :
در طب باستان هند و ایران این میوه ی طلایی به عنوان کیمیای جوانی شناخته میشده است. امروزه پژوهشگران معتقدند که موز به سیستم هاضمه کمک می کند و حس جوانی و شادابی را در فرد زنده نگه می دارد.
موز می تواند در نگهداشتن کلسیم، فسفر، و نیتروژن کمک می کند. کلیه ی موارد فوق برای ایجاد بافت های مناسب هاضمه مهم هستنند. موز دارای نوعی شیرینی طبیعی نیز می باشد که به حفظ شادابی و تسریع متابولیسم در فرد کمک می کند.
موز به دلیل خاصیت و بافت ویژه ای که دارد، به عنوان دارویی مفید برای جلوگیری از بروز اختلال در اعماء و احشاء داخلی بدن به شمار می رود. به دلیل بافت ملایمی که دارد، از ایجاد زخم معده جلوگیری نموده و محققان به شوخی نام "ویتامین U" به آن می دهند.
موز تنها میوه ای است که مبتلایان به زخم معده بدون هیچ پرهیزی میتوانند از آن استفاده کنند. این میوه می تواند فضای اسیدی که میوه های دیگر ممکن است در معده بوجود آورند را از میان ببرد و محیط معده را خنثی نگه دارد. موز رسیده به عنوان یکی از موثرترین درمان ها برای ورم معده، زخم معده و از بین بردن یبوست به شمار می رود. موز نشانه های بیماری های فوق الذکر را کاهش داده و مرحله ی بهبودی را تسریع می بخشد.
موز در جلوگیری از اسهال و یبوست نقش فعالی را بازی می کند. این میوه شامل موادی می باشد که مکانیسم و عملکرد بافت های روده ای را در حد نرمال نگه می دارد. در زمان یبوست بافت موز به گونه ای عمل می کند که سبب می شود روده به اندازه ی کافی آب به خود جذب کند.
این امر به دلیل وجود پکتین در موز اتفاق می افتد؛ به این شکل که آب زیادی را در خود انباشته کرده و به توده سازی در روده کمک میکند. موز در تغییر ماهیت باکتری های روده نیز بی تاثیر نیست. به عنوان مثال این توانایی را دارد که انواع مضر باسیل ها را به باسیل اسیدوفیلوس تبدیل نماید.
خیس کردن موز در آب به همراه قدری نمک به عنوان یکی از موثرترین روش های درمان اسهال خونی به شمار می رود. موز همچنین برای جلوگیری از ایجاد اسهال در کودکان نیز مفید است؛ اما پیش از مصرف باید به خوبی آنرا له کرده و به صورت کرم در آورید و سپس به کودک بدهید.
موز همچنین در تسکین و درمان التهاب مفاصل و نقرس نیز مفید است. اگر برای مدت زمانی در حدود ۳ تا ۴ روز در رژیم غذایی خود از موز استفاده کنید، مطمئن باشید که بهبود پیدا خواهید کرد. بیمار می تواد درطول این زمان، روزانه ۸ تا ۹ موز مصرف کرده و دیگر چیزی نخورد تا بهبودی سریعتر حاصل شود.
از آنجایی که موز سرشار از آهن می باشد، در درمان کم خونی موثر است. این میوه توانایی آن را دارد که تولید هموگلوبین موجود در خون را به بالاترین میزان خود کاهش دهد.
استفاده از این میوه به افرادیکه به برخی از غذاهای خاص حساسیت دارند، از خشکی پوست رنج میبرند، سوء هاضمه داشته، و یا به بیماری آسم مبتلا هستند اکیداً توصیه می شود. موز برخلاف میوه های مشابهی که دارای پروتئین هستند، حاوی آمینو اسیدهای سنگین که برخی از افراد قادر به مصرف آنها نیستند، نمی باشد؛ به راحتی هضم شده و هیچ گونه واکنش آلرژیکی را در بدن از خود بروز نمی دهد. موز تنها حاوی آمینو اسیدهای سبکی است که به ندرت اتفاق می افتد که در فرد باعث ایجاد واکنش های آلرژیک شود. البته در این میان برخی از افراد نیز هستند که حتی به سبک ترین آمینو اسیدها آلرژی دارند و نباید از این میوه استفاده کنند.
از آنجایی که موز حاوی مقادیر بالایی کربوهیدرات بوده و میزان نمک و پروتئین آن پایین می باشد، برای بیماران کلیوی انتخاب مناسبی به شمار می رود. این میوه برای افراد اورمی – نوعی مسمومیت ناشی از ازدیاد اوره در خون – مفید است. در حالت بروز چنین وضعیتی کافی است بیمار برای ۳ تا ۴ روز رژیم موز بگیرد و روزانه ۸ تا ۹ موز مصرف کند. این شیوه ی درمانی برای کلیه ی بیماری های کلیوهی از جمله ورم کلیه مفید است.
آبی که از ساقه ی موز گرفته می شود به عنوان یکی از معروف ترین شیوه های درمانی اختلالات ادراری محسوب می شود. این ماده توانایی آن را دارد که عملکرد کبد و کلیه را بهبود بخشیده و از شدت بیماری در مثانه بکاهد. به این صورت که عفونت و یا مسمویمت موجود در اعماء و احشا را پاک کرده و آن را به همراه ادرار از بدن خارج میکند. همچنین برای دفع سنگ کلیه، سنگ مثانه، صفرا، و پروستات نیز موثر است. بد نیست که برای دفع سنگ ها موز را با کدو مخلوط کرده و بعد میل کنید.