بخشداری
بخشداری سازمانی دولتی است که زیر نظر فردی به نام «بخشدار» اداره میگردد و زیرمجموعه فرمانداری است. این سازمان وظیفه برقراری امنیت برای شهروندان را در سطح بخش بر عهده دارد و نیروهای انتظامی در کنار نیروهای امنیتی زیر نظر آن انجام وظیفه میکنند.
مرکز بخش
مرکز بخش در تقسیمات کشوری ایران، شهر یا روستایی در آن بخش است که بخشداری در آن واقع است.
به شخصی که به ریاست امور یک بخش گماشته میشود بخشدار گفته میشود. وظیفه اصلی یک بخشدار حفظ سیاست عمومی دولت در حوزه ماموریتاش است.
وظیفههای بخشدار[۱]
از جمله دیگر وظیفههای بخشدار میتوان به این موارد اشاره کرد:
واحد تقسیمات کشوری ایران | مسئول | نهاد مربوطه | مرکز |
بخشداری | |||
ندارد | |||
ندارد |
شرح وظایف بخشدار
1- حفظ سیاست عمومی دولت در حوزه ماموریت
2- مراقبت در بهبود و پیشرفت اوضاع اجتماعی و اقتصاد محلی
3- ایجاد و حفظ هماهنگی بین ادارات و سازمانهای دولتی محل
4- اخذ گزارش از مقامات انتظامی محلی درباره وقایع و اتفاقات روزانه و صدور دستورهای قانونی به آنها
5- نظارت بر تامین و فراوانی و مرغوبیت خواروبار و مایحتاج عمومی با جلب همکاری بخش خصوصی
6- مراقبت در امور مربوط به سپاهیان انقلاب و فراهم آوردن تسهیلات لازم در انجام وظایف آنان
7- مراقبت نسبت به امور آموزشی خاصه در امر تعلیمات ابتدائی و جلب همکاری اهالی در امر پیکار به بی سوادی
8- مراقبت در پیشرفت امور مربوط به تربیت بدنی و پیشاهنگی و همکاری در تهیه و تدوین زمین و وسایل مورد نیاز
9- نظارت در امر بهداشت و بهداری بویژه نسبت به بیماریهای همه گیر و ناشناخته واعلام فوری به فرمانداری و سازمانهای مسئول برای مبارزه و جلوگیری از شیوع بیماری با تشریک مساعی مسئولین بهداری
10- نظارت درامر کشاورزی و دامپروری
11- تشریک مساعی با مسئولان امر برای تشکیل و برقراری خانه های اصناف و فرهنگ روستایی
12- بررسی و تهیه پیشنهادهای امر برای ایجاد موسسات عمومی و عام المنفعه
13- نظارت در ساختن راهها بویژه راههای فرعی و تاسیس پارکها ، باشگاهها و نظایر آن از طریق تشویق مردم به خودیاری
14- نظارت در حفظ ابنیه و آثار ملی و باستانی و تشریک مساعی با مسئولان امر
15- مراقبت و تشریک مساعی در پیشرفت و حسن جریان امور مربوط به سازمانها و جمعیتهای خیریه