سیاست تقلیل روحانیون در دوره‌ی رضاشاه :بررسی موردی جواز عمامه

سیاست تقلیل روحانیون در دوره‌ی رضاشاه بررسی موردی جواز عمامه

چکیده: جواز عمامه گواهی بود که در عصر رضاشاه ( 1320-1304 ش) طبق قانون اتحاد شکل لباس به مجتهدان ، مدرسین دینی و محدثین داده می‌شد و آنان با ارائه این مجوز به شهربانی محل ، اجازه ملبس شدن به لباس روحانیت را بدست می‌آوردند . این قانون در اواخر سال 1307 تصویب و در سالهای 1322-1308 به مورد اجرا گذاشته شد . در این نوشتار با استناد به اسناد جدید منتشره شده ، واکنش علما نسبت به این مصوبه مورد بررسی قرار می‌گیرد

مقدمه :
جواز عمامه گواهی بود که در عصر رضاشاه ( 1320-1304 ش) طبق قانون اتحاد شکل لباس به مجتهدان ، مدرسین دینی و محدثین داده می‌شد و آنان با ارائه این مجوز به شهربانی محل ، اجازه ملبس شدن به لباس روحانیت را بدست می‌آوردند . این قانون در اواخر سال 1307 تصویب و در سالهای 1322-1308 به مورد اجرا گذاشته شد . در این نوشتار با استناد به اسناد جدید منتشره شده ، واکنش علما نسبت به این مصوبه مورد بررسی قرار می‌گیرد .
بر اساس قانون اتحاد شکل لباس اتحاد شکل لباس اتباع ایران ،‌که به تاریخ دهم دی ماه 1307 از تصویب مجلس شورای ملی گذشت بجز هشت گروه از روحانیون :
1-مجتهدین مجاز از مراجع تقلید
2-‌مراجع امور شرعیه دهات بعد از برآمدن از عهده امتحانات
3-مفتیان اهل سنت
4-ائمه جماعت ، پیشنمازان دارای محراب
5-محدثین مجاز به روایت از سوی دو تن از مجتهدین
6-طلاب مشتغل به فقه اصول پس از برآمدن از عهده امتحان ‌
7-مدرسین فقه و اصول و حکمت الهی
8-روحانیون ایرانی غیر مسلمان
بقیه اتباع ذکور ایران مکلف شدند « ملبس به لباس متحدالشکل بشوند» در ادامه درباره مجتهدین مجاز از مراجع تقلید اضافه شده است ، به اشخاص گفته می‌شود که اجازه نامه اجتهاد از مراجع تقلید یعنی : « اشخاصی که مرجعیت و قبول عامه آنها حیا و میتا مسلم باشد از قبیل مرحومین آیات‌الله : شیرازی ، خراسانی ، مازندرانی و یزدی و حضرات آیات‌الله : نائینی ، اصفهانی و شیخ عبدالکریم حائری » داشته باشند . همچنین درباره محدثین آمده است : « کسانیکه قوه تشخیص حدیث صحیح از تصمیم را داشته و دارا بودن این قوه تشخیص بوسیله دو نفر از مجتهدین مجاز تصدیق شده باشد » در پایان نیز وزارت معارف عهده‌دار تنظیم نظامنامه اجرایی آن معرفی شده است . البته در یک تغییر جزئی بعدا محدثین و طلاب مشتغل به فقه و اصول را نیز مکلف به برآمدن از عهده امتحان وزارت معارف برای دریافت مجوز لباس روحانیت نمودند .
برای اجرائی کردن این قانون ، مقررات در نظامنامه امتحان طلاب در اسفند ماه 1307 در هیأت دولت به تصویب رسید . بر اساس این مصوبه ، همه ساله در فروردین ماه در تهران و مراکز ایالات و ولایات مجلس امتحان طلاب علوم فقه و اصول منعقد خواهد شد . افراد قبول شده می‌توانند از وزارت معارف تصدیق نامه مدرسی در یکی از علوم دریافت نمایند و بایستی همه ساله آنرا تجدید کنند . در سالهای بعد که دانشکده معقول و منقول به همین منظور تأسیس شد در تغییراتی که در این نظامنامه به تاریخ 15 بهمن 1315 بعمل آمد ، مقررات جدیدی تحت عنوان : « نظامنامه امتحان طلاب و تشخیص مدرسین معقول و منقول» تدوین گردید که بر اساس آن امتحان از فروردین به خرداد ماه تغییر یافت و تمام مراحل اجرایی آن به دانشکده مذکور واگذار گردید .
در همین راستا همچنین مرکزی برای آموزش وعاظ تحت عنوان « مؤسسه وعظ و خطابه » تأسیس شد .این مؤسسه وابسته به دانشکده فوق الذکر بوده و وظیفه داشت که اهل منبر را بعد از امتحان ورودی به مدت دو سال آموزشی وعظ و خطابه دهد در گزارش برخی از جزوات منتشره از سوی این مؤسسه تحت عناوین : معرفه النفس ، فارسی ، شیمی ، تاریخ اسلام و اخلاق آمده است . وزارت معارف نیز موظف شد که فارغ التحصیلان این مؤسسه را برای ایراد سخنرانی در کنفرانس‌های عمومی که در مکانهای خاصی در شهرهای کشور تعیین می‌شد به کار گیرد . موضوع خطابه‌ها می‌بایست در زمینه مسایل تاریخی ، اخلاقی ، صحی ، ادبی ، اجتماعی ، اصول تجدد خواهی ، میهن پرستی ، شاه پرستی و آشنا ساختن عموم به ترقیات روز افزون کشور در عصر جدید باشد . گفتنی است که چون شرایط سنی این وعاظ 25 تا 45 سال بود ، مدتی بعد این ماده مورد اعتراض اهل منبر دارای سنی بالای 45 سال قرار گرفت . چنانچه در عریضه‌ای از سوی جمعی از وعاظ بوشهری با اشاره به اینکه آنان راهی برای تأمین هزینه زندگی « الا وسیله منبر رفتن » ندارند ، خواستار تجدید نظر در این قانون شده‌اند . گزارشهای چندی نیز از خودداری وعاظ جهت ثبت نام و تحصیل در مؤسسه مذکور حکایت می‌کند . که مجموع این مقاومتها باعث شد در فاصله کمتر از دو سال عمر « مؤسسه وعظ و خطابه » خاتمه یابد . اما گزارشهای متعدد دیگری نیز از واکنشهای پراکنده علما به این محدودیتها حکایت می‌کند به شرح ذیل مورد باز کاوی قرار می‌گیرد.

خرید فایل

پاورپوینت آشنایی با ایستگاه های تقلیل فشار

پاورپوینت آشنایی با ایستگاه های تقلیل فشار

مقدمه:

ایستگاه های تقلیل فشار از جمله تاسیسات موجود در سیستم گازرسانی بوده که به اشکال مختلف و با تجهیزات متفاوتی طراحی و نصب می گردند.

در یک ایستگاه تقلیل فشار که جهت کم کردن فشار گاز خروجی از پالایشگاه و قابل مصرف کردن این گار در صنعت و مصارف خانگی مورد استفاده قرار می گیرد. ابزار و تجهیزات خاصی جهت کاهش فشار گاز وجود دارد که از جمله آنها می توان به گیج ها و ترمومترهای ابتدای خط جهت تعیین فشار و دمای گاز ورودی به خط، (دمای گاز ورودی در حدود 4 درجه سانتی گراد و فشار آن حدود psi300 بود) فیلترها، تصفیه گاز را عهده دار هستند هیترها (گرمکن ها) که جهت جلوگیری از یخ زدن ذرات مایع گاز هنگامی که دمای محیط کاهش می یابد به کار می روند. البته شمعک هیترهای ایستگاه های قوچان همیشه روشن بوده و همچنین سوخت این هیترها نیز از خود خط تامین می شود.

رگلاتورها که کار کاهش فشار گاز را از حدود psi 800 به psi 250 (در ایستگاه CGS ) و psi 60 ( در ایستگاه TBS) انجام دهند.

(البته در ایستگاه CGS دو رگلاتور وجود داشت که رگلاتور اول فشار را تا psi 400 کاهش داده و رگلاتور دوم این فشار را به psi 250 می رساند) همچنین روی هر رگلاتور دو قسمت مجزا به نام Pilot و Feeder قرار دارد که کار تنظیم فشار گاز ورودی روی صفحه دیافراگم رگلاتور و همچنین تنظیم فشار را از یک رگلاتور تا رگلاتور بعدی را انجام می داد که فشار گاز توسط سیت هایی به Feeder و Pilot منتقل می شد. گیج روی Feeder که به عنوان فشار شکن عمل می کرد فشاری حدود bar20 نشان می داد.

همچنین در یک ایستگاه تقلیل فشار علاوه بر فیلتر، هیتر و رگلاتور، شیرهای قطع و اطمینان (safety valve , shut off valve) نیز وجود دارد که در صورت بروز هر گونه مشکل در خط و بالا رفتن فشار درون لوله ها و برای جلوگیری از خطرات احتمالی شیر shut off گاز را به طور اتوماتیک قطع می کند تا به تجهیزات خط صدمه ای وارد نشود البته قبل از عمل کردن شیر shut off شیر اطمینان یا safety valveعمل کرده یعنی گاز اضافی را که باعث بالا رفتن فشار گاز در خط می شود را از مسیر خارج می کند اما در صورتی که خارج شدن گاز از safety نتواند افزایش فشار را کاهش دهد در این هنگام شیر shut off عمل کرده و گاز را قطع می کند.

در پایان خط و برای اندازه گیری میزان مصرف گاز یا میزان گاز خروجی از خط کنتورها و گاهاً تصحیح کننده هایی تعبیه شده که میزان گاز خروجی از خط را بر حسب یا نشان می دهد.

همچنین بعد از کنتور گیج ها و ترمومترهایی نیز برای اندازه گیری دما و فشار گاز خروجی وجود دارد (دمای گاز خروجی از ایستگاه TBS شهرک صنعتی قوچان حدود بود) البته دما و فشار گاز ورودی و خروجی هر 24 ساعت یک بار توسط پرسنل بخش امداد خوانده شده به بخش انشعابات گزارش می شود و این دماها و فشارها به صورت روزانه به شرکت گاز استان در مشهد فاکس می شود.

در ایستگاه تقلیل فشار همواره قطر لوله خروجی بیشتر از قطر لوله ورودی به خط می باشد همچنین یک شیر قطع گاز قبل و بعد از هر ایستگاه در نظر گرفته می شود تا در صورت بروز مشکل در ایستگاه یا بعد از آن بتوان گاز را قطع و مشکل را برطرف ساخت.

رگلاتورهای خط TBS از رگلاتورهای خط CGS بزرگتر است زیرا فشار در قسمت CGS بیشتر است و جهت کاهش این فشار گاز باید از سوراخ کوچکتری عبور کند تا فشار آن تا حدود زیادی (حدوداً psi550) تقلیل یابد بنابراین رگلاتورهای این قسمت کوچکتر است.

ایستگاه ها توسط بخش ابزار دقیق هر یک سال یک بار باید over Hall شوند یعنی مورد بازرسی کامل قرار گرفته و تجهیزات آن باز و بست و تعمیر شوند.

نکته مهم در هنگام بازرسی و over Hall ایستگاه ها، بستن و باز کردن شیرهای ورودی و خروجی به خط است که به علت فشار بالای گاز در این خطوط حتماً باید شیرها را به طور آهسته باز و بسته کرد تا به تجهیزات و لوله ها آسیبی نرسد.

خرید فایل