پراگماتیسم نو

چکیده

شمار کتابها و مقاله هایی که در سالهای اخیر دربارة پراگماتیسم۱ انتشار یافته است و به بازاندیشی دربارة این مکتب و بررسی شاخة جدا شده ای از آن با نام پراگماتیسم نو۲ یا نو پراگماتیسم پرداخته اند، رقم در خور توجهی را تشکیل می دهد. همچنین اندیشمندانی که از سنتهای دیگر فلسفی در جامعه های دیگر هم به پراگماتیسم و پراگماتیسم نو توجه نشان می دهند، یا به بحث دربارة جنبه هایی از آن می پردازند، رو به افزایش اند. در این مقاله ما به بررسی این رویکرد و نحوه گذر از پراگماتیسم به پراگماتیسم نو خواهیم پرداخت.

مقدمه

اندیشمندانی از آمریکا، زادگاه اصلی پراگماتیسم، که به احیا، نقد و اصلاح، یا ایجاد بحثها و گفتمانهای تازه ای در آن پرداخته اند، پرشمار شده اند، به عکس چند دهة پیش که از تنها سنت فلسفی خود روی برمی تافتند و به فلسفه های اروپایی توجه نشان می دادند. این رویکرد از جانب فیلسوفان اروپایی نیز دیده می شود که شاید برجسته تر از بقیه یورگن هابرماس۳ (۱۹۲۹ ـ ) فیلسوف آلمانی باشد. علت این اقبال را باید در زمینه های مختلف جست. شناخت درست این مکتب، به ویژه در جامعه هایی که خود به گونه ای غیرمستقیم و به زعم خود با آن آشنا شده اند، بیشتر ضرورت دارد. این شناخت، به دور از هرگونه پیش داوری و پالوده از تصورات پیشین، برای جامعة ما هم به چند دلیل برای علاقه مندان لازم است.

خرید فایل

مقاله ترجمه شده روایتگری، مدرنیته و تراژدی پراگماتیسم چگونه انسانیت را تعلیم می‌دهد 6 صفحه

ABSTRACT: I argue that the modernist notion of a human self (or subject) cannot easily be post-modernistically rejected because the need to view an individual life as a unified ‘narrative’ with a beginning and an end (death) is a condition for asking humanly important questions about its meaningfulness (or meaninglessness). Such questions are central to philosophical anthropology. However, not only modern ways of making sense of life, such as linear narration in literature, but also ...