مقدمه
حسابداری یکی از علومی است که همه روزه اکثر افراد با آن سرو کار دارند و برخی به صورت تخصصی و برخی به صورت تجربی از آن استفاده می کنند. حسابداری این امکان را به ما می دهد که میزان سوددهی وهزینهها را به صورت علمی و دلخواه تغییر دهیم. اطلاعات مربوط به این رشته مورد استفاده عموم مردم از مدیران صنایع ، سرمایه گذاران ، تجار و اصناف تا استفاده کنندگان محصولات و خدمات می باشد و باعث می شود تا اعداد و ارقام نامفهوم و گیج کننده به صورت اطلاعات جالب توجه و قابل نتیجه گیری در دسترس قرار گیرد.
فراگیری این فن به صورت تخصصی، نه تنها به صورت یک حرفه مطرح می‌شود بلکه در زندگی خصوصی و شخصی نیز کارساز می باشد. به طور مثال نحوه صحیح بودجه بندی، تقسیم هزینه، تعیین قیمت تمام شده، روش های پیمانکاری، معاملات اوراق بهادار، تعیین استهلاک دارایی ها، انواع سرمایه گذاری ، حسابداری با توجه به تورم و... از بحث های ارائه شده در این گروه می‌باشد. حسابداری جدید در امیران قدمتی پنجاه ساله دارد. ابتدا حسابداری در موسسات خارجی که در ایران کار می گردند از قبیل شرکت نفت و پس در بانکها و سایر شرکتها و موسسات گسترش یافت. بعد از جنگ جانی دوم بدلیل تماس بیشتر ایران با کشورهای توسعه یافته اهمیت حسابداری به عنوان یک حرفه ضروری در جامعه احساس شر و امروزه با پیشرفت روزافزون صنعت و تجارت و بدلیل تنوع و پیچیدگی حسابهای سازمانهای مختلف اقتصادی و همچنین لزوم اعمال مدیریت برتر و نیاز مدیران به استفاده از اطلاعات مالی مفید سازمان خود موجب گردیده که حسابداری به صورت یک فن نوین به عنوان ابزاری قدرتمند در سیستم اقتصادی بکار گرفته شود. در پایان شاید بتوان حسابداری را به عنوان پایه اصلی صنعت ، تولید و ادامة‌خدمات معرفی کرد . چرا که بدون وجود حسابداری و ثبت دقیق و نتیجه گیری صحیح از اطلاعات ، پایه اصلی شرکت که همان سرمایه و نقدینگی است به لرزه درآمده و چه بسا که شرکت را به انحلال بکشاند.
تاریخچة پست
ریشه ها و منابع پست در اعمال قرون و اعصار گذشته نهفته است. در کشورهای باستانی مانند چین، ایران، مصر، یونان، امپراطوری روم اثری از پست را می بینیم که از یک نوع سیستم ارتباط افکار یا پیغام آوریهای کتبی و شفاهی است که اساس و سازمان آن را مردانی تشکیل می‌داده اند که با استفاده از چاپارخانه هاو اسب هایی که در مسیر راه قرار می گرفته اند وظایف خود را انجام می داده اند. بدین سان پست درآن زمانها فقط وسیله ای انحصاری در اختیار پادشاهان وشاهزاده گان بوده که به ناچار می بایستی اواخر خود را در دورترین نقاط قلمرو کشورشان ابلاغ نمایند. صومعه ها و کلیساها نیز به نوبه خود به برقراری سرویس مخصوص به خود همت گماشتند و دامنه انشعابات این سرویسها به همان اندازه ایکه مذهب توسعه می‌یافت، گسترده می شد بالاخره تحت تأثیر فعالیت اصناف و پیشه وران و هنگامی که بنیاد زندگی اجتماعی وجود خود را به هم رسانید ، فقط این دسته از مردم یعنی اصناف و پیشه وران به وسیله پستی که در اختیار پادشاهان و صومعه ها و کلیساها بود، توانستند احتیاجات ارتباطی خود را مرتفع نمایند.