تعهد در عالم حقوق، اصولاً یا زاییدة توافق اشخاص (اعمال حقوقی) و یا ناشی از رویدادهایی است که به حکم قانونگذار تعهدآور است (وقایع حقوقی). اینکه یک شخص بتواند تنها به اراده خویش، تعهدی الزامآور برای خود یا دیگری ایجاد کند، از دیدگاه برخی از حقوقدانان امری توجیه ناپذیر و از دیدگاه برخی دیگر امری استثنائی است. مقاله حاضر تعهدآور بودن اراده یکجانبه شخص نسبت به خود را به گونهای که بتواند منشأ حقی قانونی برای طرف مقابل شود، مورد بررسی قرار میدهد.
در این نوشتار، علاوه بر بررسی نظری دیدگاه موافقان این نهاد، تلاش شده است به استناد مصادیق احتمالی آن در قوانین ایران، آنچه با معیارهای حقوق داخلی پذیرفتنیتر است معرفی شود.
فهرست مطالب
چکیده
مقدمه
1 ـ 2 ـ نظریات حقوقی مخالف تعهد یکطرفه
1 ـ 1ـ 2 نظریه جرم مدنی (تقصیر)
نتیجه گیری نهایی
منابع و مآخذ