اقرار
اِقْرار، اصطلاحى فقهى و حقوقى و آن عبارت است از اِخبار به حقى برای دیگری به زیان خود. اقرار در کتب لغت به اذعان یا اعتراف بهحق معنا شده است (جوهری، 2/790؛ قاموس، ذیل قرر). خلیل بن احمد آن را اعتراف به شىء (5/22)، و راغب اصفهانى (ص 600) اثبات شىء دانسته است (قس: حج/22/5). معنای اصطلاحى اقرار نیز به معنای لغوی بسیار نزدیک است (نک: محقق حلى، 3/143؛ شهید اول، الدروس...، «کتاب الاقرار»؛ زیلعى، 5/2؛ قانون مدنى، مادة 1259).
فهرست مطالب
پیشگفتار
مقدمه
ارکان اقرار
اقرار مریض
اقرار به مجهول
آثار اقرار
تکذیب مقرٌّ له
اقسام اقرار
انواع اقرار از نظر مقرٌّ به: اقرار به اعتبار موضوع آن (مقربه) تقسیماتى دارد:
الف - اقرار به حقالله و حقالناس
ب اقرار به مال، حق و نسب
اعتبار اقرار
موضوع اقرار (مقربه) از این جهت بر 3 قسم است
رجوع از اقرار
اثبات بىاعتباری اقرار
اقرار مبتنی بر شکنجه
آیا قانونگذار می تواند مصادیق شکنجه را بیان نماید؟
منابع